Солрӯзи Садриддин Айнӣ: аз зиндон то сардафтари адабиёт

Обуна шудан
Аз зодрӯзи Садриддин Айнӣ, сардафтари адабиёти муосири тоҷик, нависанда, олим ва нахустин раҳбари Фарҳангистони Тоҷикистон, Ходими хизматнишондодаи илми ҶШС Тоҷикистон, академики фахрии Академияи илмҳои ҶШС Ӯзбекистон ва Қаҳрамони миллии Тоҷикистон 142 сол сипарӣ шуд

Садриддин Айнӣ  15 апрел 1878 дар деҳаи Соктареи тумани Ғиждувони Аморати Бухоро ба дунё омадааст.

Президент Республики Таджикистан Эмомали Рахмон и мэр города Душанбе Рустам Эмомали - Sputnik Тоҷикистон
Гаштугузори Раҳмон дар боғҳои Душанбе ва ширкаташ дар барномаи телевизионӣ

Бар асоси донишномаи озод, падари Садриддин Айнӣ, Саидмуродхоҷа кишоварз буд, аммо чун худ соҳиби хату савод буд, кӯшиш мекард, ки фарзандонаш низ донишомӯхтаву донишманд бошанд. Аз ин рӯ, писараш Садриддин Айниро дар шашсолагӣ ба мадрасаи рустояшон дод.

Устод Айнӣ донишомӯзияшро дар он мадраса дар достони “Мактаби кӯҳна” тасвир карда ва дар “Ёддоштҳо” мегӯяд: “Чунон ки падарам дид, дар он мактаб ман саводи амиқ гирифта натавонистам ва маро ба мактаби духтарона дод”.

Дар мактаби духтарона Садриддин чанд ҷузъ аз Бедил ва чанд ҷузъ аз ғазалиёти Соибро хонда дар даҳсолагӣ мактабро хатм мекунад. Аммо бачагии Садриддин Айнӣ дар оғӯши падару модар дер давом накард. Вабое, ки соли 1889 Бухоро ва атрофи онро фаро гирифт, дар чиҳил рӯз ӯро ҳам аз падар ва ҳам аз модар ҷудо кард.

Орзую ҳаваси илму шеър Айниро дар 12-солагӣ ба Бухоро овард. Ба мадрасаҳои Бухоро дохил шудан ва дониш гирифтан барои Айнӣ барин фақирзодагони илмҷӯ хеле мушкил буд. Вале ӯ ба шарофати ҳавасмандӣ ва толиби илм буданаш тамоми душвориҳои рӯзгор ва омӯзишро паси сар карда, 16 сол дар мадрасаҳои Бухоро таҳсил намудааст. Айнӣ дар мадрасаҳои мири Араб, Олимҷон, Бадалбек, Ҳоҷӣ Зоҳид ва Кӯкалдош таҳсил карда, соли 1908 онро хатм мекунад.

Мраморный бюст, который раньше был на надгробье в парке Садриддина Айни, архивное фото - Sputnik Тоҷикистон
Чеҳраи Айниро ба назди ниқоби Ленин ба Украина бурданд

Аз соли 1896 Садриддин Айнӣ бо тахаллуси адабии  «Айнӣ» ба навиштани шеърҳои мустақилона cар кардааст.

Аз соли 1918 дар системаи маорифи халқ ва нахустин матбуоти инқилобии тоҷику ӯзбек кор кардааст. Баъд аз таъсиси Ҷумҳурии Халқии Шӯравии Бухоро (1920) муддате дар консулхона, сипас дар идораи тоҷорати он хидмат кардааст. Аз соли 1926 дар Нашриёти давлатии Тоҷикистон вазифаҳои мушовир ва муҳаррири адабиро баҷой овардааст.

Соли 1934 дар Анҷумани якуми умумииттифоқии нависандагони шӯравӣ ширкат варзида, узви Раёсати Иттифоқи нависандагони СССР интихоб шудааст. Дар соҳаи илм ба ӯ дараҷаи доктори илмҳои филологӣ бахшида шуда, бо унвони академики фахрии Академияи илмҳои ҶШС Ӯзбекистон тақдир карда шуд. Айнӣ академики АИ ҶШС Тоҷикистон таъин гашт, ӯ нахустпрезиденти АИ ҶШС Тоҷикистон, солҳои 1951—1954 мебошад.

Устод Садриддин Айнӣ 15 июли 1954 дар шаҳри Душанбе аз олам чашм пӯшид. Ҳоло Мақбараи Айнӣ дар як ҷои хушманзараи Душанбе зиёратгоҳи аҳли адаб аст. Ин мавзеъро ҳоло Боғи фароғат ва истироҳати ба номи Садриддин Айнӣ мегӯянд.

Лентаи хабарҳо
0